<$Bl
<$BlSalı, Mart 07, 2006>
<$Bl

Aradan bir hafta geçti biliyorum ama olsun. İtalyanlar niye onları böyle sevdiğimi gösterdiler Olimpiyatlarda. Her zamanki gibi duygusaldılar. Buz pateninde kısa program sonucunda 1. ve iddialı duruma geçen çiftleri orijinal programda hata yapıp kadın düşünce program bitiminde selam vermeden pistin ortasında birbirlerine baktılar 30 sn. kadar. Sonra da bir gün hiç konuşmayıp serbest programa çıktılar. O iyi geçince sarılıp öpüştüler bitiminde. Duygudan anladıkları hırs olan Amerikalıların televizyonu çok alay edip Italian soap opera ilan etti bu durumu.
Bir başka duygusal sahne, sadece kendi seyircisi önünde Olimpiyatlar'da yarışmak için 3 yıl sonra spora dönen Silvia Montana'da yaşandı. 22. oldu kız ama programını bitirdiğinde sevinçten ağlıyordu.

Ama ben en çok İtalyanların kros kayak yarışlarına gösterdikleri ilgiden etkilendim. Takım bayrak yarışı yoğun bir tipi altında yapılıyordu ve tüm yarış boyunca pitin kenarları doluydu, hepsi de bağırıyordu. Toplam 40 km.lik yarış 3 Olimpiyattır Norveç'le İtalya arasında burun farkıyla bitmiş. [Heyecanlı videolarını ekleyeyim de sayfaya biraz heyecan gelsin: 98 Nagano (2 dk.), 2002 Salt Lake (7 dk.) -başlayınca sağa tıklayıp zoom: full screen yapın, sonucu görmeyin.]

Torino'da rahat kazandı İtalyanlar. Başka duygusal bir sahne de hem o yarışın hem de kayağın maratonu kabul edilen 50 km. krosun madalya töreninde yaşandı. Aşağıda en sağdaki Giorgio Centa onda da altını aldı, madalyasını da eski Olimpiyat şampiyonu, Olimpiyat Komitesi üyesi ablası verdi ikisinde de.

<$Bl0um:

<$BlYorum Gönder