<$Bl
<$BlPazartesi, Aralık 12, 2005>
<$Bl
Küçüklüğümden beri çok garip gelmiştir bana. Birçok zaman rahatınız, keyfiniz, en basit ihtiyaçlarınız hep bir kağıt parçasının ucundadır. Özellikle küçükken gerçekten birçok zaman bir adet kağıttır bu, iyice bir değeri olan. Ama eğer o kağıdı düşürür, kaybeder, çaldırır veya bulamazsanız bazen şehrin ortasında kalakalırsınız. Büyük şehirde evinize dönmek bile çok zorlaşır birden, dolmuş şoförünün insafına kalırsınız. (cep telefonunun olmadığı, böylece denklemlerin daha kolay kurulduğu günler).
Yıllar geçti, birşey değişmedi. Daha geçen yaz cüzdanımı unutunca Çankaya'dan Bilkent'e mucizevi bir şekilde gittim.

Ve teknoloji gelişince bu sorunun azalacağını beklersiniz, değil mi... Hayır, gittikçe karmaşıklaşarak büyüyor. Geçtiğimiz hafta ne cüzdanımı kaybettim ne kredi kartımı. Ama numaraları ele geçiren biri(leri) sayesinde aynı sorunu yaşadım. Birkaç saat içinde "alsak alsak ne alsak" şeklinde davranan birileri sayesinde çeşitli palm, Siemens cep telefonu, Kodak foto. makinası, bir dating sitesine özel üyelik, Hotmail plus üyeliği gibi şeyler hediye ettim tanımadığım kişilere ('tis is Christmas spirit).
Hepsinin peşine düştüm, ya iptal oldular ya UPS kamyonundan geri döndürüldüler. Bankadan son konuştuğum kadın "adli işlemi kabul eder misiniz, düşünün isterseniz, biliyorum zor bir karar" gibi şeyler dedi. Yok canım, ne düşünmesi, FBI'a bile bildirdim hemen Kodak'tan öğrendiğim isim-adresi. Şimdi eve Mulder'la Scully'nin gelmesini bekliyorum. Ben yola çıkmadan gelseler bari..

posted by <$Blherdem taze<$Bl4:00 ÖÖ

<$Bl0um:

<$BlYorum Gönder

GEÇMİŞ GEÇMİŞ